چگونه صادرات تسلیحات اروپایی میلیون ها نفر را مجبور به ترک خانه هایشان می کند

 

kargarnews/کارگرنیوز:

💢چگونه صادرات تسلیحات اروپایی میلیون ها نفر را مجبور به ترک خانه هایشان می کند

🔺نویسنده: نیام نی بهریاین Niamh Ni Bhriain

مترجم: شورش کریمی

✍“متن زیر ترجمه گزارشی از موسسه فراملی Transnationalinstitute”” است. این موسسه بر اساس توضیحات وبسایت رسمی اش یک موسسه تحقیقاتی و بین المللی است که به ساختن یک جهان عادلانه، دمکراتیک و پایدار اختصاص دارد و بروی پروژه های مانند جنگ، نظامی گری، امنیت و جهانی سازی، انتقال فناوری های کنترل و سرکوب تمرکز دارد”.

ارتباط بین تجارت اسلحه و آوارگی اجباری به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است و نقش سیاست های تجارت تسلیحات اروپا که نقض فاحش حقوق بشر در کشورهای ثالث را تسهیل می کند، اغلب در مطالعات آوارگی و مهاجرت وجود ندارد. این گزارش ارتباط بین تجارت تسلیحات اروپا و آوارگی و مهاجرت اجباری را ایجاد می کند.

یکشنبه ۷ فروردین  ۱۴۰۱

#کارگرنیوز 

@kargarnews1

تسلیحات و تجهیزات نظامی تولید شده و دارای مجوز در اروپا که به کشورهای ثالث فروخته می شود، باعث آوارگی و مهاجرت اجباری می شود.  انگیزه تجارت تسلیحات در این واقعیت نهفته است که این صنعت بسیار سودآور است و مکانیسم‌های کنترل و نظارت فعلی به جای محدود کردن مجوزها، صادرات آن را تسهیل می‌کند.

تجارت اسلحه سیاسی و سود محور است و به اندازه کافی نظارت بر آن وجود ندارد. در حالی که سایر بخش های تجارت مانند غذا و کشاورزی، حق اساسی زندگی و سایر حقوق بشر را همانندِ تجارت اسلحه تضعیف نمی کنند، مقررات بسیار دقیق تری دارند.

می توان به طور روشمند تسلیحات، تجهیزات نظامی و فناوری را از نقطه مبدا و صادرات تا جایی که در نهایت مورد استفاده قرار می گیرد، ردیابی کرد و تأثیرات مخرب آنها را بر جمعیت محلی مستند کرد.  این گزارش فراتر از هرگونه شک منطقی تأیید می‌کند که سلاح‌های اروپایی مستقیماً برای دفاع از مردم یا تقویت امنیت محلی یا منطقه‌ای که اغلب ادعا می‌شود، استفاده نمی‌شود، بلکه برای بی‌ثبات کردن کل کشورها و مناطق استفاده می‌شود.

صنعت تسلیحات با وجود یک سیستم کنترل قوی، ظاهراً درگیر نقض آشکار بندهای عدم انتقال و قراردادهای کاربر نهایی (EUAs) است.  تحقیق کنونی نشان می دهد که وقتی اسلحه معامله می شود، اگرچه ممکن است ردیابی شود، اما با این وجود کنترل نحوه استفاده از آنها عملاً غیرممکن است.  علاوه بر این، اگرچه حتی کشورهای واردکننده این تسلیحات قوانین اتحادیه اروپا را نقض کرده باشند، کشورهای عضو اتحادیه اروپا همچنان به فروش سلاح و تجهیزات نظامی به آنها ادامه داده اند.

صرف نظر از اینکه سلاح به نیروهای رسمی نظامی_امنیتی دولتی صادر شده باشد یا در نهایت توسط بازیگران مسلح غیردولتی مورد استفاده قرار گرفته باشد، یا اینکه EUA و سایر مکانیسم های کنترلی رعایت شده باشند، نتیجه یکسان بود: از سلاح های اروپایی در عملیات های نظامی استفاده شده، که منجر به بی ثباتی، در نتیجه آوارگی و مهاجرت مردم این مناطق شده است. بی‌ثباتی که توسط تسلیحات اروپایی تسهیل شد، سپس به اروپا کمک کرد تا در برابر پاسخ به هجوم آشکار آوارگانی که تلاش می‌کنند وارد شوند و به دنبال پناهندگی باشند، دستگاه امنیتی مرزی خود را گسترش دهد.

کشورهای اروپایی در میان صادرکنندگان اصلی تسلیحات و تجهیزات مرگبار در سراسر جهان هستند. در سال 2015  تقریباً 26 درصد از کل صادرات تسلیحات جهانی متعلق به کشورهای اروپایی بود. پنج صادرکننده اصلی تسلیحات اروپایی عبارتند از فرانسه، آلمان، ایتالیا، اسپانیا و بریتانیا، که مجموعاً 22 درصد از کل صادرات تسلیحات جهانی را در دوره 2016-       2020 تشکیل می دهند.

صادرات تسلیحات از بلغارستان، کرواسی و رومانی در سال های اخیر به شدت افزایش یافته است. بخش زیادی از آن به کشورهای غرب آسیا صادر می شود.  به عنوان مثال، کرواسی قبل از سال 2012 تسلیحات به ارزش کمتر از 1 میلیون یورو در سال صادر می کرد، اما با شروع جنگ سوریه این میزان هر سال افزایش یافت و در سال 2016 به 82 میلیون یورو رسید. پارلمان اروپا از بلغارستان و رومانی خواست صادرات تسلیحات به عربستان سعودی و ایالات متحده را متوقف کنند (اگر خطر استفاده بد یا منحرف شدن این تسلیحات وجود داشته باشد)، که تاکنون فایده ای نداشته است.

در سوریه حدود 13 میلیون نفر به کمک های بشردوستانه نیاز دارند. بیش از نیمی از جمعیت همچنان از خانه و کاشانه خود آواره هستند. حدود 6.6 میلیون پناهنده در کشورهای همسایه مانند اردن و لبنان زندگی می کنند و متعاقباً سعی می کنند در یک حرکت معکوس به اروپا، جایی که در آوارگی آنها نقش داشته، فرار کنند.  6.7 میلیون دیگر نیز آوارگان داخلی در درون سوریه هستند.

پنج مطالعه موردی مستند می کنند که:

.1 قطعات و ظرفیت های تولید هلیکوپتر جنگی  تی-129 ATAK ایتالیا به ترکیه صادر شد، جایی که این هلیکوپترها در سال‌های 2018 و 2019 در دو حمله در منطقه عفرین در شمال سوریه به عنوان بخشی از عملیات “شاخه زیتون” و در عملیات “چشمه صلح” در مرز ترکیه و سوریه توسط ارتش ترکیه مورد استفاده قرار گرفت.  بر اساس آمار سازمان ملل، 98.000 نفر در جریان حمله ترکیه به عفرین بین ژانویه تا مارس 2018 آواره شدند، در حالی که 180.000 نفر دیگر که 80.000 نفر از آنها کودک بودند در اکتبر 2019 در نتیجه عملیات “چشمه صلح” ارتش ترکیه آواره شدند.

بلغارستان لوله راکت و راکت های موشک  را به عربستان سعودی و آمریکا صادر کرد که در نهایت به عراق راه یافت. این تجهیزات در رمادی و مناطق اطراف آن منحرف شده و مورد استفاده داعش قرار گرفت، جایی که سازمان بین المللی مهاجرت گزارش داد که از آوریل 2015، به دنبال وقوع بحران رمادی، بیش از نیم میلیون نفر از استان الانبار، که رمادی مرکز آن است، آواره شدند.  85.470 نفر به طور خاص از شهر رمادی بین نوامبر 2015 تا فوریه 2016 آواره شدند.

حدود 80 درصد از کل منازل در رمادی پس از حمله به شدت آسیب دید.  در سال 2017، یکبار دیگر تجهیزات موشکی که منشا آن بلغارستان بود و توسط نیروهای داعش در شهر بارتلا، واقع در شرق موصل، مورد استفاده قرار گرفته بود، پیدا شد.  حداقل 200,000 نفر از گروه های اقلیت بین سال های 2014 تا ژانویه 2017 از منطقه بزرگ موصل آواره شدند. تا جولای 2019، بیش از دو سال پس از پایان عملیات نظامی در موصل، کماکان بیش از 300,000 نفر از مردم آواره و به شهر بازنگشته بودند.

قطعات و ظرفیت تولید بریتانیا، فرانسه و آلمان از جمله موشک، باتری موشک و محفظه بمب به ترکیه صادر شد و از آنجا بر روی پهپادهای ساخت ترکیه سوار شد و به کشور آذربایجان صادر شد.  همین پهپادها، مملو از قطعات تسلیحاتی ساخت اروپا، در درگیری‌های 44 روزه در قره‌باغ مورد استفاده قرار گرفتند که باعث جابجایی اجباری نیمی از جمعیت ارمنی منطقه – تقریباً 90.000 نفر شد.

بین سال‌های 2012 و 2015 بلغارستان تفنگ‌های تهاجمی، سیستم‌های توپخانه کالیبر بزرگ، مسلسل‌های سبک و نارنجک‌اندازهای دستی را به پلیس و ارتش ملی جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) صادر کرد.  علیرغم اینکه درگیری‌ها در جمهوری دموکراتیک کنگو یکی از طولانی‌ترین درگیری‌های در جهان است، با این حال اروپا همچنان به تامین سلاح‌هایی که برای نقض فاحش حقوق بشر استفاده می‌شود، ادامه می‌دهد.  در سال 2017، صربستان 920 اسلحه تهاجمی و 114 مسلسل سبک را که در اصل در بلغارستان تولید شده بودند به جمهوری کنگو صادر کرد.  در همان سال، 2.166.000 نفر به اجبار آواره شدند که این سال را به  یکی از بدترین سال ها از زمان آغاز درگیری ها تبدیل کرد. به طور خاص، تسلیحات بلغاری در سال 2017 همزمان با آوارگی اجباری 523.000 نفر در کیوو شمالی مورد استفاده قرار گرفت.

حداقل چهار قایق گشتی کلاسBigliani  ایتالیایی به لیبی اهدا شد و توسط گارد ساحلی این کشور برای بازگرداندن اجباری و بازداشت مهاجرانی که در حال فرار از سواحل لیبی بودند، مورد استفاده قرار گرفت.  در سال 2019، گارد ساحلی لیبی یک مسلسل را بر روی حداقل یکی از این قایق ها سوار کرد و از آن در درگیری داخلی علیه ارتش ملی لیبی استفاده کرد.  بسیاری ازمهاجرانی که می خواستند از لیبی بگریزند به احتمال زیاد قبل تر از درگیری های دیگر در سایر کشورهای آفریقایی و غرب آسیا می گریختند که احتمالاً تسلیحات اروپایی خریداری یا دریافت کرده اند. تجارت تسلیحاتِ اروپا به شکلی است که در هر مرحله از زندگی این مهاجران از فرار تا آوارگی و مهاجرت در حال کسب سود است. ابتدا با آواره کردن آنها، سپس بازدارندگی و عقب راندن آنها سودهای کلانی به دست می آورند.

شرکت های تسلیحاتی که در این مطالعات موردی شناسایی کردیم شامل این شرکت ها می شوند:

ایرباس Airbus (فرانسه و آلمان)، Arsenal (بلغارستان)، BAE System  (انگلستان)، Baykar Makina  (ترکیه)، EDO MBM

(انگلستان)، Intermarine (ایتالیا)، Kintex (بلغارستان)، Leonardo (ایتالیا)، Roketsan (ترکیه)، SB Aerospatiale (فرانسه)، TDW (آلمان)، Turkish Aerospace Industry (ترکیه)، و Vazovski Mashinostroitelni Zavodi ЕAD (بلغارستان)

لینک گزارش به آلمانی:

https://www.tni.org/en/publication/smoking-guns?content_language=de

یکشنبه ۷ فروردین  ۱۴۰۱

#کارگرنیوز 

@kargarnews1